آیین فرا رفتن

مرحوم جهانبخش کردی زاده ملقب به بخشو در سال 1315 شمسی در بوشهر(محله ی باغ ملاّ) متولد شد. وی از همان اوان کودکی با پدرش به مساجد می رفت و همین عامل عشق به اهل بیت علیهم السلام  و علاقه مندی  به عزاداری سنتی بوشهر را در او ایجاد نمود. شنیدن اجرای جذاب مرحوم سید علی مهیمنیان که از نوحه خوانان و مداحان به نام آن دوره بود   علاقه ی مرحوم کردی زاده را دو چندان نمود و زمینه ی آشنایی آن دو را فراهم.

مرحوم مهیمنیان که علاوه بر مداحی و نوحه سرایی، آهنگسازی نوحه های خویش را هم انجام می داد منبع انتقال تجربیات خوب و ارزنده ای برای مرحوم کردی زاده محسوب می شد. مرحوم مهیمنیان پس از پی بردن به علاقه مندی بخشو به نوحه خوانی و بعد از شناخت استعداد ذاتی و بی نظیر او در این عرصه، به تعلیم وی همت گماشت و او را در سن 15 سالگی به عنوان نوحه خوان به مسجد تنگک (از محلات جنوبی شهر بوشهر) معرفی نمود. دیری نپایید که استعداد ذاتی، صدای بی نظیر و مهارت او در این امر باعث شد توجه بزرگان شهر را به خود جلب نماید. به همین علت مرحوم حبیب فیوض که از سرشناسان بوشهر و از بانیان به نام این دیار بود از وی برای نوحه خوانی در مسجد دهدشتی که یکی از مساجد بزرگ بوشهر بود دعوت نماید. و همین امر باعث شد آوازه ی این اعجوبه ی عالم مداحی در سراسر کشور طنین انداز شود و نظر بسیاری را به سمت عزاداری بوشهر معطوف سازد.

اجرای متعدد وی در محلات مختلف شهر به هیچ وجه نمی توانست تغییری در تن صدای او به وجود آورد. شاید بتوان به جرٍِأت گفت صدای دلنشین و گیرای کردی زاده از عمده عواملی بود که ضعف وسایل ارتباط جمعی را جبران می نمود و عزاداری بوشهر را به ایران معرفی. نوع حنجره ی او به اعتقاد بسیاری از اهل فن  از معدودحنجره هایی بود که در دنیای موسیقی و خوانندگی وجود داشته و دارد.آوازه ی اجرای بی نظیرش باعث شد تا علاقه مندان زیادی از استان های خوزستان و فارس برای شنیدن صدای فراگیر و دلنشین او به بوشهر کشیده شوند.

وی علاوه بر اجرای زیبا و بی نقص نوحه ها و مرثیه های سنتی بوشهر در اجرای شروه، چاوش خوانی، مناجات خوانی، صبحدم خوانی، بیت خوانی، جنگ نامه خوانی، مصیبت و خیام خوانی نیز از تبحر خاصی برخوردار بود. از نکات برجسته ی اجرای آن مرحوم علاوه بر حجم صدا و زنگ حزین و گیرای نوایش می توان به تسلط در اجرای اوج و فرودهای شروه و تحریرهای بی نقصش در نوحه و واحد خوانی اشاره نمود. عشق و علاقه ی وافر او به خاندان عصمت و طهارت علیهم السلام باعث شد تا پیشنهادهای وسوسه انگیز گروه ها  و متصدیان متعدد موسیقی غیر مذهبی و حتی دعوت رسمی برای اجرا در رادیو و تلوزیون آن زمان در کسوت خوانندگی را با قاطعیت رد کند.

هر جا مرحوم بخشو نوحه خوانی می کرد مردم حتی با کمبود وسایل نقلیه در آن زمان به هر طریقی خود را به آنجا می رساندند تا از صدای بی نظیرش بهره مند گردند.

سرانجام او آخرین اجرای خود را در مرداد ماه سال 1356 در حرم مطهر ثامن الحجج علی ابن موسی الرضا علیه السلام انجام داد و در آن فضای معنوی به نوحه خوانی در رثای سالار شهیدان پرداخت و پس از آن در راه برگشت از مشهد مقدس بر اثر عارضه قلبی در شهر شیراز دار فانی را وداع گفت و بوشهر را غرق در عزا و ماتم نمود.

تشییع جنازه ی این مداح اهل بیت علیهم السلام از معدود تشییع هایی بود که شهر بوشهر در ذهن دارد. مردم متدین بوشهر و علاقه مندان او که از شهرها و استان های همجوار خود را به بوشهر رسانده بودند پس از تشییع با شکوه آن اعجوبه ی عالم مداحی وی را در جوار امامزاده محمد بن باقر علیه السلام در بوشهر به خاک سپردند.  روحش شاد 

 اهمیت شعر خوب / ۰۱:۳۶

چون که صد آمد نود هم پیش ماست / ۰۲:۳۲

باید شهر به شهر بگردیم و بهترین شعرها را پیدا کنیم / ۰۰:۳۰

مداح باید چوبه ی دارش را به دوش بکشد / ۰۱:۲۶

کار مداح زنده نگه داشتن آثار اهلبیت است / ۰۲:۳۵

اگر قصیده حفظ نکنیم مداح نیستیم / ۰۱:۵۶

یک مداح می تواند به اندازه ی یک مجتهد در جامعه اثرگذار باشد / ۰۵:۴۹

ما که مرده خوان نیستیم / ۰۰:۱۵

مداح بلندگوی اهل بیت است / ۰۱:۳۱

اولین نیاز مداح عشق است / ۰۲:۱۵

اخلاص نیاز دیگر مداح است / ۰۲:۲۲

مداح باید استاد ببیند / ۰۱:۳۲

چهره و لباس مداح باید مناسب باشد / ۰۱:۴۷

مداح باید متواضع باشد / ۰۱:۰۳

هنر ساختن مجلس / ۰۰:۵۸

معرفی مقتل / ۰۰:۴۰

معرفی کتاب الخصائص الحسینیه / ۰۲:۴۸

دعای پایانی / ۰۰:۴۱

* با توجه به روايات مختلف، ظاهراً تعداد شهداي كربلا بيش‌از هفتاد و دو نفر است پس چرا همواره از عدد هفتاد و دو نفر به عنوان تعداد شهداي كربلا نام مي‌برند؟

روايات مشهوري است، كه اسلام را (دين‌الهي) 1000 نفر حفظ كردند. كه 313 نفر ياران پيامبر در جنگ بدر بودند و 313 نفر صحابه امام زمان‌(عج) و 313 نفر ياران طالوت  بودند، و بقيه ياران حضرت اباعبدالله(ع) بودند، مانده اعداد از 1000 نفر را گفته‌اند صحابه خالص اباعبدالله‌(ع) به‌جز بني‌هاشم بوده‌اند. نكته قابل‌توجه اين است كه اگر با 18 نفر بني  هاشم جمع شوند با ياران امام‌مساوي مي‌شود. در زيارت ناحيه 10 نفر بيش‌تر از عدد مشهور 72 نفر است. در زيارت رجبيه جز 82 نفر كساني ديگري نيز هستند. در نتيجه تعداد ياران قطعاً‌ بيش‌از 72 نفر خواهد بود. امام سجاد‌(ع) ياران اباعبدالله را در روز عاشورا  145 نفر معرفي كرده است، كه تعدادي از آن‌ها زنده مي‌‌مانند، احتمالاً عدد 72 صحابه حضرت اباعبدالله به‌جز بني‌هاشم باشند ، جز كساني كه بعد از كربلا يا پيش‌از كربلا به شهادت رسيدند مانند هاني، مسلم و...